Արցախի ավանդական հարսանիքի սովորություններից
Սահարի կանչել: Հատուկ արարողությամբ, երգով ու պարով մորթում էին հարսանիքի արջառը՝ մսացուկը: Մորթում էին վաղ առավոտյան, արևագալից առաջ: Զոհի արյան նմեջ թաթախում էին նոր կողպեք ու բանալի, կողպում, որպեսզի չարի ճանապարհը փակվի:
Կորիզով տալ: Հարսանիքներում չորացած հոն, կամ մրգերի մանր կորիզներ էին նետում չսիրախ մարդկանց, վատ նվագողին, վատ պարողին, կարգը, սովորույթը խախտողին:
Եվ հակառակը՝ իր շնորհքով, առատաձեռնությամբ, որպես հարգանքի, պատվի նշան, թանկարժեք նվերներ, ուտելիք, խմիչքներ էին ուղարկում: Հարգվողը պարտավոր է, որպես փոխհարգանքի արտահայտություն, բոլորի ներկայությամբ ճաշակել, խմել ընդունել ուղարկածը:
Խնձոր տալը: Հարսանիքներին, որպես հրավերի նշան, ուղարկում էին կարմիր խնձոր:
Մակառ: Մակառները սովորաբար լինում են 20-30 տարեկան ջահել տղաներ, նրանց խումբը բաղկացած է լինում 25-50 հոգուց: Հարսանիքը մակառն է անցկացնում: Նրանք պարտավոր են երգել, պարել, պարեցնել, ծաղկեցնել, ուրախ անցկացնել հարսանիքը, նրանց հիմնական պարտականությունը հարսանիք անփորձանք անցկացնելն ու հարսին ու փեսային վտանգներից զերծ պահելն է: Հնում մակառների կարիքը ավելի շատ էր զգացվում, քանի որ հաճախ առկա էր լինում հարսին առևանգելու վտանգը:
Ափսե կոտրելը: Հարսնացուն պետք է նոր տան շեմին կոտրեր ափսե՝ չար աչքից պաշտպանվելու և չար ոգիներին քշելու համար։ Ի դեպ, այս ավանդույթը գործում է նաև մեր օրերում։
Պատրոն՝ փեսայի հայրը հարսի համար: Ըստ ընդունված կարգի՝ փեսայի հայրը հարսի առաջին հովանավորն ու խնամակալն էր: Պատրոնը միշտ հարսի ուշադրության կենտրոնում է, նույնն էլ հարսը՝ պատրոնի: Առաջին նվերները պատրոնն է տալիս հարսին, իսկ հարսը հլու- հնազանդ, անխոս ծառայում է նրան: Առաջին խոսելուց, մանավանդ պապա կամ հայրիկ ասելուց հետո , նվեր է ստանում: Հարսը չպիտի համարձակվի լիաբերան խոսել պատրոնի հետ, նրա մոտ բարձր ծիծաղել, երեխային գուրգուրել, հաց ուտել, ջուր խմել, գոռալ և այլն:
Համեցեք անել: Հարսանիքներին պարի էին հրավիրում պատվավոր մարդկանց, աղջիկը՝ սիրած տղային, տղան՝ սիրած աղջկան, իրար հրավիրում էին թշնամի անձինք, իրարից խռով մարդիկ, պարելով հաշտվում էին:
Արցախյան սիրային և հարսանեկան խաղիկներ
Հարթնանը շորը կարալըմ,
Վեսկեն յրան շարալըմ,
Աշկըս հենա էն կլխան
Հրըկաշիս ըխճկան:
Փեսա, փեսա, փըստըցնիմ
Մին կուտուր հացավ քուշտըցընեմ
Տռանը տակեն նստըցընեմ
Հարթնը տանան փըխճըցնեմ:
Յարըս հանդեն քաղ կանե,
Քաղեն մեջին խաղ կանե,
Յարիս թաժա հաց տանեմ
Քլդած սերտը պաց անեմ:
Տարեն ոեսկի տարե յա,
Մեր արտերն էլ պարի յա,
Քու հոր ղարկե կյա մեր տոն,
Նշանվելու տարե յա: